| செடீநுயவே சீலையது வலுவாடீநுச் செடீநுது திறமுடனே தானெரிப்பாடீநு நாலுசாமம் வெடீநுயவே நாற்சாம மெரித்தபோது வேதாந்தத் தாயினது செந்தூரந்தான் துடீநுயபுகடிந ராஜாதிராஜர்தானும் துப்புரவாடீநு வருணனென்ற செந்தூரத்தை பையவே சோதித்து வுந்தனைத்தான் பட்சமுடன் கேட்டுவழி யறிவார்தாமே |