| செப்பவென்றால் பூசையது வின்னங்கேளு தெளிவுடனே மசானமதில் சக்கரந்தான் மெடீநுயுருவங் கொண்டுமல்லோ புவனைவாலை மேதினியில் கைவசமாடீநு செடீநுதுகொண்டு பொடீநுயுடலை மெடீநுயென்று நம்பியேதான் புகழான வஞ்சனத்தை மாற்றுதற்கு மைவிழியாள் பாசமதை மிகவும்நீங்கி மார்க்கமுடன் தவவிலையில் நின்றிடாயே |